Beste Rijnlanders,
Nog immer vraag ik mij af waar nu het echte verschil zit tussen Rijnlands denken en Angelsaksich, zoals het bedoelt is en niet zoals het verworden is.
Het angelsaksiche model gaat/ging uit van aandeelhouders waarde op de lange termijn.
Op de lange termijn is aandeelhouders waarde slechts een maatstaf hoe goed “men” de plannen, het beleid en de resultaten van een onderneming beoordeelt.
Wanneer er te weinig oog is voor vakmanschap (en opleiding daarvoor), dan stijgen de faalkosten en de indirecte kosten. Bovendien gaat dan de passie en drive weg en dus wordt het bedrijf minder waard. en zo kan ik bijna alle voordelige punten van de Rijnlandse aanpak in perspectief zetten.
Natuurlijk moet je managers met spreadsheets zonder inhoudelijke kennis uit je bedrijf weren en dat gebeurt dus ook in Angelsaksiche bedrijven.
Bijv. In wezen is het blijk van slecht leiderschap, zwak personeels beleid en slechte organisatie wanneer medewerkers tot op hoog niveau alleen maar hard willen werken als er grote bonussen te verdienen zijn. Bovendien kosten bonussen niet alleen veel geld, maar ze leiden ook tot sub-optimaal handelen.
Anderzijds leidt te veel polderen en pappen en nathouden en vooral geen echte besluiten nemen tot enorme inefficiencies, waar vooral de sociaal zwakkeren het eerst het slachtoffer van zullen zijn. Zachte heelmeesters maken……
Wel kan men veel anglosaksen in de huidige praktijk “oogkleppen gedrag gericht op korte termijn gewin” verwijten.
Anderzijds hebben veel Rijnlanders erg veel respect voor “de vloer”. Dat is mooi, maar ook de vloer heeft zo haar eigen sub-optimale “spelregels”, die door Rijnlanders, vakbonden en SP graag met de mantel der liefde worden afgedekt.
Veel bazen en managers, vooral in het MKB, zijn met veel vakmanschap en drive dag en nacht voor hun toko bezig, terwijl Jan Modaal na 38, max. 40 uur per week voor buis ligt zappen, klagen tot recht heeft verheven en bij elke vorm van pech of de overheid of de “graaiers” of “ze” de schuld geeft, en maar zelden in de spiegel kijkt.
Een beetje eigen verantwoordelijkheid en het besef dat niet iedereen altijd recht heeft op dezelfde hoeveelheid geluk zou van jongs af aan aangeleerd moeten worden. De ene mens zal altijd gelukkiger zijn dan de andere en hoe meer je op jezelf leert bouwen, hoe gelukkiger je wordt.
Rijnlanders moeten niet een nieuw soort drugsverslaving creëren, waarin loosers en pech niet mogen bestaan en iedereen het maar aan het maatschappelijk krachtenveld van de vloer moet overlaten. Dat zal leiden tot tegendeel van wat men beoogt te bereiken. Een starre, verkokerde, inefficiënte, niet innovatieve, behoudende , xenofobische, risicomijdende cultuur met zeer veel sociale controle. En die tijd hebben we gelukkig gehad.
Wellicht dat Arjo Klamer zijn culturele economie wat meer concreet en toepasbaar kan maken. Het idee is goed maar nu laten aansluiten bij het denken en doen van Jan in de straat.
Met vriendelijke groet,
Ir. Dolf Hertzberger